هـمـای نـور شـده راه مـکـه را پـویـیـد            به آب چشمۀ زمـزم، زبان و دل شویید

ســپــس بــه زمــــزمـــۀ لا الــه الا الله            دهـیـد دست به هم لا شـریک لـه گویید

ز خـلـق بانگ هـوالهـو جدا جدا شنوید

درون کـعـبـه ز بـت‌ها خـدا خـدا شنوید

به چشم دل همه جا نقش جای پای خداست            به نی نوای وجودم چو نی، نوای خداست

الا تـمـام جهان گـوش، گـوش تا شنوید            زبان، زبان محمد، صدا صدای خداست

ز کوه و سنگ و ز هامون دعای دل شنوید

نـدای خـتـم رُسُـل از حـرای دل شنـوید

فرشتگان همه در دستشان صحیفۀ نور            جهانیان شده غرق نشاط و مست و سرور

ز قبضه قـبـضۀ خـاک حجـاز می‌شنوم            که ای تمام پری چهره گان زنده به گور

طـلـوع صبـح سـفـیـد شـمـا مبـارک باد

مـحـمـد آمـده عـیـد شـمـا مـبـارک بــاد

به جسم مـردۀ هستی دمیده جان امروز            مـکـان شده یـمِ انـوار لامـکـان امـروز

طلوع کرده ز غار حرا مگر خـورشید            و یا زمین شده مسجـود آسـمـان امروز

رسد زکوه و در و دشت و بام و نخل وگیاه

صـــدای اشــــهــــد ان لا الــــه الا الله

جهان بهشت وصال محمد است امشب            چـراغ مـاه، بـلال مـحـمـد است امـشب

زمین مکـه گـل انـداخـتـه ز بوسۀ نـور            خـدیـجه محو جـمال محمد است امشب

در آسمان و زمین این ترانه گشته عَـلَم

بـخـوان به نـام خـدایـت که آفـریـد قَـلَـم

الا تمامی خلق خدا به هوش، به هـوش            محمد است که گوید سخن، سرا پا گوش

که فرد فرد شما را بود دو رشته به دست            و یا دو کوه بـلـنـد امانت است به دوش

محمدی که دو عالم گواه عصمت اوست

همه سفارش او در کتاب و عترت اوست